йăлла
1.
застегивать
тӳме йăлла — застегивать пуговицы
йăлла
2.
захлестывать петлей, накидывать петлю
затягивать, обвив чем-л.
тилхепене юпаран йăлласа ил — захлестнуть вожжи за столб
йăлла
3.
вязать узлы, связывать узлом
йăллаттар
понуд. от йăлла
йăлмакла
то же, что йăлла 2.
йăлла
◊
алла-урана йăлла — связывать по рукам и ногам
йăлла
застегнуть
йăлла
захлеснуть петлей, застегнуть. Сир. 128. Ун урине йăлă йăлласа илĕ. N. Хайхистерĕ (= хайхискерĕ) карчăккине вĕренпе мăйĕнчен йăлларĕ, тет те, хăй, мачча çине хăпарса тăрса, турта пуçларĕ, тет. Сака. 520. Старик хай çынна путпултан исе тухат та, пĕр лаша мăйĕнчен тилкепепе йăлласа, çыхса йарат, тет. М.Д. † Сирĕн çири йийен китай-тăр; тӳмелесен, тӳмми кĕмĕл-тăр; йăлласан, йăлли пурçăн-тăр.
йăллаттар
понуд. от гл. йăлла. || Понуд. от гл. йăллат.
йăлла
обычай, нрав. См. йăла. М. П. Петр. ТРМ. Йăлла — обычай.
петля
ж. 1. йăлă, йăлмак; завязать петлю на конце верёвки вĕрен вĕçне йăлла; 2. перен. (виселица, гибель) вилĕм; 3. (на одежде) йăлă, тӳме йăлли; 4. (при вязании) куç; спустить петлю куçне яр; 5. (на двери и т. п.) тăпса, петле; петля у сундука арча тăпси; 6. мн. петли охот. (следы зверя) йĕр; ◇ попасть в петлю мăйкăчлан, мăйкăча лек; хоть в петлю лезь разг. пуçа ниçта кайса чикме çук.
йăлла
(< йăлă + ла), йăлмакла «застёгивать», «захлёстывать петлей»; тат. О эл «зацеплять (крючком)», элмекле «захлестнуть»; тур. илмекле «завязывать узлом»; казах., к. калп. илгекте «застёгивать», уйг., узб., к. калп. ил «зацеплять»; см. йала.
См. также:
йăлка йăлкав йăлккам йăлл « йăлла » йăллан йăллантар йăлласăр йăллат йăллаттар