вăшăлтат
издавать легкий шум, шорох, шелест,
шуметь, шуршать, шелестеть
йывăç çулçисем çилпе вăшăлтатаççĕ — листья на деревьях шелестят от ветра
вăшăрха
то же, что вăшăлтат
çил лăпкăн вăшăрхаса иртрĕ — прошумел легкий ветерок
вăштăртат
то же, что вăшăлтат
пучахсем çилпе вăштăртатаççĕ — колосья шелестят от ветра
вăшăлтат
дуть с шумом. Ир. Сывл. 21. Вăшăлтатать, ӳлет, хашлатса илет. Орау. Кĕрĕк çĕтĕкĕнчен (в прорехи) çил вăшăлтатать (или: вăшăлтаттарать, дует). Ib. Çурăкран çил вăшăлтатать (дует). Б. Олг. Вăшăлтат = йăшăлтат.
вăшăлтаттар
понуд. ф. гл. вăшăлтат. Трхбл. Ах, çил вĕçтерсе кайĕ-ччĕ-çке (унес бы) вăшăлтаттарса! (бумаги, с шумом). || СТИК. Урапана вăшăлтаттарса ятăм = урапана питĕ хытă кустарса ятăм. Говорят: «урапана вăшăлл кустарса ятăм» (вăшăлл — самый звук, производимый колесом, когда оно катится. || Дуть с силою. Орау. Алăк айĕнчен (из-под двери) çил вăшăлтаттарать.
шептать
несов. 1. что и без доп. пăшăлтат, пăшăлтатса кала; шептать на ухо хăлхаран пăшăлтатса кала; 2. перен. без доп. (издавать тихие звуки) шăпăлтат, шĕпĕлтет, вăшăлтат, шăнкăртат; море ласково шептало тинĕс ачашшăн шăпăлтатнă; 3. что, разг. (передавать какие-то слухи по секрету) сăмахла, сăмах çӳрет, кала (вăрттăн).
шептаться
несов. 1. пăшăлтат, пăшăлтатса калаç; 2. перен. (о слабом шуме) шăпăлтат, шĕпĕлтет, вăшăлтат, шăнкăртат; тихо шепчутся деревья йывăçсем шăппăн вăшăлтатаççĕ; 3. (заниматься пересудами) пăшăлтат, вăрттăн сăмахла (е сăмах çӳрет).
См. также:
вăш-вош вăшăл вăшăл-вашăл вăшăлт « вăшăлтат » вăшăлтаттар вăшăлти вăшăрха вăшик вăшиклет