тытăнкăллă
1.
выдержанный, с выдержкой
тытăнкăллă
2.
устойчивый, прочный
тытăнкăллă
3.
заикающийся
тытăнкăллă
заикаясь, с заиканием
тытăнкăллă çын — заика
тытăнкăллă калаç — говорить заикаясь
тытăнкăллă
4.
хриплый, охрипший
тытăнкăллă
хрипло, с хрипотой
тытăнкăллă сасă — хриплый голос
тытăнчăк
1.
то же, что тытăнкăллă 3, 4.
тытăнчăк ача — заикающийся ребенок
тытăнчăк сасă — хриплый голос
хăмсар
(хы̆мзар, хŏмзар), замахиваться. Зап. ВНО. Вăл çĕçĕпе хăмсарнă. Он замахнулся ножом. Ib. Хăмсариччен çапса ил. (Послов). Ib. Эсĕ питех ан хăмсар-ха. Ib. Тимĕрне хăмсарсан, тимĕр чăсăлать теççĕ. (Посдов). Ib. Çĕçĕпе ан хăмсар, вăл хăй тăршшĕ иккĕ чăсăлать. (Послов.) Альш. Йĕтĕрпе хăмсарсан çын тытăнкăллă калаçакан пулат тет (тот, на кого замахивается). Ib. Ăна пĕрре хăмсартăм та, тухса тарчĕ. Изамб. Т. Эс мана ма хăмсаран. Ib. Ул мана патакпа хăмсарчĕ. Хурамал. Карчăкĕ алшăлипе хăмсарнă, качака таки тапранмасть те. Шорк. Мана çĕçĕпе хăмсарчĕ. Он замахнулся на меня ножом. Ала 87°. Çĕлен пĕрех хĕр çинелле мăнă хĕçĕпе хăмсарчĕ те, хĕр йывăр çын пек шыçăнса карĕ, аран сывласа ларать. Собр. Хăмсариччен çапма каланă. (Послов.). Сред. Юм. Ан хăмсарса çӳре. Не грози. Городище Б. Çĕçĕпе хăмсарать. Замахивается ножом. Чист. Вăл çапах та чупса çитрĕ те, пире хулăпа хăмсара пуçларĕ. || N. Пирĕн лаша хăмсарать. Изамб. Т. Лаша тапас тесе хăмсарать.
сдержанный
прил. хăйне хăй çирĕп тытакан (е тытма пĕлекен), тытăнкăллă.
устойчивый
прил. 1. тĕреклĕ, çирĕп, чăтăмлă, тытăнкăллă, тăтăрхаллă; устойчивое равновесие çирĕп тăни; 2. (постоянный) тикĕс, пĕр пек тăракан; устойчивая погода тикĕс çанталăк.
См. также:
тытăм тытăн тытăнкă тытăнкăлă « тытăнкăллă » тытăнкăллăн тытăнкăсăр тытăнкала тытăнмасра тытăнсарах