1.
раскаяние, сожаление
куçĕнче унăн ӳкĕнĕç пулнă — у него в глазах было раскаяние
2.
досада
ӳкĕнĕçе хăвар — досадить кому-л.
раскаяние, досада. Чăв. й. пур. 7. Эппин аван ĕçлерĕр ĕнтĕ, тенĕ. Акă ман сăмаха асăнăр та, кайран пулăр (чит. пулĕ), тенĕ; ӳкĕнĕçе юлатăр. Епле эсир шухăшламастăр, авалхи йăлана пăрахса, çĕнĕ йăла тăватăр? тенĕ. N. Вилĕм ӳкĕнĕçсĕр пулмас, теççĕ. (Послов.) СПВВ. Ӳкĕнĕç, ӳкĕнес. Çамрăк чухне вылляса юл, ӳкĕнĕçе ан юлтăр (чтобы потом не каяться). IЬ. «Ӳкĕнĕçе юлатпăр ― в убыток, разорение».
, ӳкĕнӳ «раскаяние», «сожаление»; КБ; Зол; бл. ӧкӳнч, тат. ӳкенеч, башк. ӳкенес, узб. укиниш, кирг. ӧкӳнӳч, казах. ӧкинӳ, к. калп. окиниш, ног. оькинуьв «раскаяние», «сожаление», «скорбь». От глагола ӳкĕн (см.).
См. также:
ӳкĕм ӳкĕмле ӳкĕмлев ӳкĕн « ӳкĕнĕç » ӳкĕнĕçлĕ ӳкĕнтер ӳкĕнӳ ӳкĕнӳллĕ ӳкĕнчĕк