1.
отделяться, отклеиваться, отставать
отдираться прост.
атă кĕлли хăпăннă — каблук отстал от сапога
йывăçăн хуппи хăпăннă — кора отделилась от дерева
хăпăнса ӳк — оторваться, отпасть
2. разг.
расставаться
вĕсем пĕр-пĕринчен хăпăнаймаççĕ — они не могут расстаться друг с другом
отставать, оторваться, отделяться. Сборн. по мед. Кĕсен типсе хăпăнса ӳксен вара тӳрленет. Череп. Хăпăн, отставать (сильнее, чем хăп). Чĕр. чун. яп. й-к. пур. 35. Анчах чечек çинчен хăпăнсанах, темĕнрен хăранă пек васкаса, ухăн сывлăшри çивĕчĕшĕпе, вĕçсе йывăçсен чăтлăхне пытанаççĕ, е тата тепĕр чечек çине куçаççĕ (нектарккăсем). Баран. 153. Ăшă пӳртре çăка хуппи çемçелсе çӳп-çӳхе силĕ пулса хăпăнать. Кан. Сивĕнсе хытса çитсенех, ăвăс савăт ăшĕнчен лайăх хăпăнса тухать. Скотолеч. 13. Кĕсенĕ часрах хăпăнса ӳктĕр тесен, ăна шăн çу сĕрес пулать. КС. Лаша чĕрни хăпăнса ӳкнĕ (отстала часть копыта). Ib. Такан хăпăнса ӳкнĕ. Орау. Алăк çинчи сăрсам (краска) хăпăна-хăпăна ӳкрĕç. Чума. Ӳттирĕ сĕвĕнсе хăпăнса ӳкет. ЧП. Вăрман варĕнчи хăмла çырли пырам татам тенĕ чух хăпăнчĕ ӳкрĕ, мĕн тăвас. Хурамал. Хăма тăршшĕпех (во всю длину) хăпăнса тухнă (= катăлса тухнă, откололась и выпала). КС. Аран-аран хăпанчĕ. Насилу ушел.
См. также:
хăп-хап хăпăл хăпăл-хапăл хăпăлти-хапăлти « хăпăн » хăпăнчăк хăпăт хăпала хăпалан хăпалантар