глаг. сов.
1. (син. броситься) тапăн, тăрăн, сиксе ӳк; на улице на нас напали собаки урамра пире йытăсем тапăнчĕç
2. (син. обнаружить) тĕл пул, туп, пырса тух; напасть на грибное место кăмпаллă вырăна пырса тух ♦ тоска напала тунсăх пусрĕ
сов. 1. на кого-что (совершить нападение) тапăн; напасть врасплох кĕтмен çĕртен тапăн; 2. на что (наброситься) сиксе ӳк, тăрăн; 3. на кого-что, разг. (накинуться с упрёками) тăрăн, айăпласа тапăн; 4. на кого (о чувстве, состоянии) пус; на него напала грусть ăна хуйхă пуснă; 5. на кого-что (натолкнуться) тĕл пул, туп, ӳк; напасть на след йĕр çине ӳк; не на того (или не на ту) напал йăнăшрăн, шутланă пек пулмарĕ.
сов. см. нападать.
ж. разг. (беда) инкек, хуйхă, синкер, шар, инкек-синкек.
См. также:
нападение нападки напалм напалмлă « напасть » напӑрник напев напевать наперегонки наперёд