I.
копна, стог
утă капанĕ — стог сена
ыраш капанĕ — копна ржи
капан вырăнĕ — стоговище
капан тĕпĕ — остожье, подстожье
капан шăччи— стожар
капан хыв — копнить, стоговать, метать стог
Пĕр капана пилĕк ĕне туртать. (Çăм арлани). — загадка Пять коров тянут сено из одной копны (Прядение шерсти).
укăлчаран тухрăм, утă çултан, улт ураллă капан ларттартăм — фольк. вышел за околицу и накосил столько сена, что сметали стог на шести настилах
◊
капан пĕлĕтсем — кучевые облака
капан шăл — кривой зуб, зуб, выросший криво
стог сена, ржи, копна; капанлан – сметать сено в стог, сложить хлеб в скирды; кĕлте – сноп; тĕм – кучка из 5 снопов; çĕмел – копна.
83 стр.
вепрь, кабан.
84 стр.
(кабан, Пшкрт: каβан) стог; скирда, скирд. Трхбл. Пĕр капана пилĕк ĕне туртат. (Çăм авăрлани). N. Капан пăссан, авăн хурсан, авăн перекетне пар. (Моленье). Календ. 1904. Капан пек пысăк, хулăн, хура пĕлĕтсем. Орау. Каçпала хĕвеланăç енчен капан пек (крупные, конусообразные) пĕлĕтсем хăпара пуçларĕç. Н. Карм. † Анкарти пĕр хĕрĕнче эп ут çултăм, улт уралă капан эп лартрăм. Пазух. Укăльчаран тухрăм, утă çултăм, улт ураллă капан ларттартăм. Тораево. Тепĕр хут кайса, типĕтсе, капан туса лартрĕç, тет. Ск. и пред. 1З. Унăн ашшĕ Уланки ял пуçĕ те, пĕр пуян, паттăрăн пек кĕлетки, çӳренĕ, тет, пĕр капан. КАХ. Унта пĕр капан вырăнĕ пек (плошадью со стоговище) таса ыраш улăмĕ сараççĕ. Пшкрт: каβан ты̆ҕас = лардас = туас. Коракыш. Тĕпсĕр (без подстожья) каян айĕнчен пĕри утă туртатĕ. (Кăнчала арлани). Собр. † Аллă капан айĕнчен арăм туса тухар-и? Ib. Анкартине кӳртсен (хлеба с поля), мăн капан тăвăпăр. (Моленье). Сред. Юм. Капана аялтан парать. (Капан хывна чохне аялтан çĕклесе паракана калаççĕ.) Ib. Капансĕм хĕвелтохăç еннелле тайăлсан, çитес çура тыр полать, тет; хĕвеланăçнелле тайлсан (так!), тыр полмас, тет. (Народное поверье). Ib. Капан тăвать. (Капан хывнă чохне çӳлте тӳрлетсе тăракана калаççĕ). Чертаг. Капансене вăт лайăх тунă, алли ури çирĕп, тураш-тытрăш лайăх çавăн. Трхбл. Çын капанне сенĕкпе анкăтарт. СТИК. Капан çинчи мĕлке, чучело (подобие человека, которое ставят на копну хлеба). Ib. Ах, капан çинчи мĕлке! мĕн ĕренкĕсĕрленем? (Говорят, когда кто-нибудь из детей наденет одежду большого. Здесь конечное «м» не ошибка).
кабан. Золотн., Янтик.
(кабан), назв. озера Кабана (в Казани). N. Çак Капан кӳлли урăх патшалăхра пулсассăн, ăна тахçанах тасатнă пулĕччĕç; юшкăнне-мĕнне машинапа ăсса кăларса, ана çине илсе кайса тăкнă пулĕччĕç; çыранĕ хĕррине чул сарса тухса, кӳлли йĕри-тавра йывăç-мĕн лартса, пахча туса çавăрăннă пулĕччĕç. (Написано в 1908 г.).
кибән
«стог (сена)», «кладь (снопов)», «скирд»; кирг. кебән, казах. кебен, тат. кибэн, башк. кэбән «стог (сена)», балк., кумык, гебен. От глагола (башк., тат. кип, казах. кеб) «сохнуть», «сушиться». Ср. хант. кебан, удм. кабан, мар. каван «стог», «скирд»; морд.-мокш. капаня уменьш. «копна» из др. булг, языка.
См. также:
капак капак пăс капалаш капалла « капан » капан çап капан вари капан карти капан сысна капан тĕпĕ