Поиск: кăшла

Чувашско-русский словарь (1982)

1.
грызть, обгрызать, глодать, обгладывать
кăшласа пĕтер — обгрызть
кăшласа яр — обгрызть
кăшласа тат —перегрызть, отгрызть
шăмă кăшла — грызть кость
Шăмă кăшлама вĕреннĕ йытă шăммах кăшлать. — посл. Собака, привыкшая грызть кости, не отвыкнет от этого. (соотв. Привычка — вторая натура).

2.
отрывать, обрывать, щипать
качака курăк кăшласа çӳрет — коза щиплет траву

3. перен.
грызть разг.
точить

4. перен.
мучить, точить, изводить (о болезни, тяжелых мыслях, чувствах)

Никольскийĕн чăвашла-вырăсла словарĕ

шуметь (межд. кăш)
çавă вăрман кăшлать — этот лес шумит

глодать.

91 стр.

Словарь чувашского языка

(кŏшла), шуметь. Шорк. Сăмавар вĕресе кăшласа ларать. Орау. Сĕтел çинче сăмаварĕ кăшласа ларать.

(кы̆шла), то же, что кышла, грызть. Чураль-к. Çичĕ çул выртрăм пĕр варта, ыраш калчи кăшласа (из «Мулкач юри») Ib. Шăлсăр карчăк туна кăшлать. (Çĕрлĕ). Сёт-к. Хĕлле выртать, çулла мĕн пур тырра кăшлать. (Çурла). Полтава 28. Эсĕ, усал çăхан пек, квакарчăн пек хĕрĕме тытса пуçне кăшларăн! В. Олг. Сатра çаплах (всё) молкачă кăшласарат (= кышласа ярать) омлаççия. Кан. 1929, № 91. Кĕçех (чуть не) кăшласа чăмлаймарĕ (людей). Юрк. Çын мăйне кăшласа тăраканнисем (эксплоататоры). N. Çапла ĕнтĕ ишсе çӳренĕ чухне карапĕ тĕпне шăши кăшласа шăтарнă. || Ир. Сывл. 16. Хуйхă-суйхă кăшланă. || Злословить, «Протаскивать» (метаф.) Орау. Çынна кăшласси пĕтмĕ çав сирĕн. Ib. Пухăнса, кунĕпе çынна кăшласа лараççĕ.

Этимологический словарь чувашского языка (1964)

, хышла «глодать», «обгладывать», «грызть (кость)»; уйг. ғажи, узб. ғажи, гажила то же. Звукоподражательное слово.

См. также:

кăшкар ути кĕпçи кăшкар ути хăнкăли кăшкарлă кăшкарла « кăшла » Кăшлав кăшлат кăшлаттар кăшлинчи кăшлич