Поиск: кăра

Чувашско-русский словарь (1982)

1.
буйный, сильный
кăра çил — буйный ветер

2.
раздражительный, вспыльчивый, несдержанный
кăра çилĕ — необузданный гнев
кăра çилĕллĕ çын — вспыльчивый человек

3. диал.
нарядный, щеголеватый
форсистый прост.

4.
нарядно, щеголевато
форсисто прост.
кăра тумлан — нарядно одеваться

Словарь чувашского языка

(кы̆ра), крутой (гнев). Стюх. Унăн çилли кăра. Он вспыльчив. СПВВ. ЕС. Кăра — çын çиллине шăнараймасăр, кăштă сăмахран вăрçса кайни. — Ах, турă! кун çилли ытла кăра, теççĕ. N. Çилли кăра, кăмăлĕ аван (вспыльчив). || Имень-к. † Симĕс алшиш — кăра кунча, çĕтĕлчĕ — асран каймарĕ. || Кокетливо, форсисто. Орау. Кăра çӳреççĕ-çке ку тутарсем (т. е. с форсом; напр., у них хорошая одежда, или упряжь, или лошадь и пр.). Ib. Вирял арăмĕ пасара кăра тухать-çке вара! КС. Яш çын кăра (очень краткое «ă») тумланма тăрăшать (форсисто). || Франт. СПВВ. ГЕ. Кăра тесе, пит хитре тăмланса çӳрекен çынна калаççĕ. КС. Кăра çын.

Этимологический словарь чувашского языка (1964)

«буйный», «сильный», «порывистый»; кăра çил «буйный ветер»; кăра çилĕллĕ çын «вспыльчивый»; «с крутым нравом человек». От звукоподражательной основы кăр, кăра, означающей быстроту, порывистость.

, кăрач, кăрачă «сухой», «тощий», «неплодородный» (о почве); тур. кырач «необработанный», «невозделанный»; кырач топрак «нетронутая, пустующая земля»; алт. В кыра, кра «пашня», «пахотное поле»; крачы, «земледелец», «пахарь»; хак. хыра «пашня», «вспаханное поле». Чув. кăра происходит возможно, от хăр (см.), уйг. курук, тур. куру, кирг. куур к. калп. кургак «сухой», тощий», «засохший». М. Рясянен приписывает ему марийское происхождение; мар. кырач «сухая, неплодородная почва» (FUF XXIV, 54). Скорее всего марийцы заимствовали от чуваш.

См. также:

кăрăст кăрăхтар кăрăш Кăрăшик « кăра » кăра çилĕлĕ кăраççын кăраççын кĕленчи кăраççын чашки кăраççын шывĕ