1.
ворон
вороний, воронов
çăхан йăви — воронье гнездо
çăхан чĕппи — вороненок
çăхан кранклатать — ворон каркает
Ăçта вилĕ, унта çăхан. — посл. Где падаль, там и ворон.
Çăхан куçне çăхан чавмасть. — посл. Ворон ворону глаз не выклюет.
2. перен.
обжора
милици çăханĕсем — милицейские стервятники
(с’ŏhaн, с’ы̆haн), ворон. N. Çул кайнă чух, çул урлă çăхан кăраклатса каçса кайсан, ырра мар, теççĕ. N. Çăхан пӳрт тăррине ларсан, çын вилет, теççĕ. Сред. Юм. Çăхан çăмартине илсессĕн, чăхха тытат (в отместку). Ib. Çăхан çăхан куçне сăхмас, тесе, аслă çынсĕм пĕрне пĕри айăпламаççĕ тесе калассине калаççĕ. Ib. Çăхан пик тесе пилсĕр, пит капăрланакан çынна калаççĕ. N. Вара çăхана кăларса янă. Сĕт-к. Çăхан ачи. Ib. Çăхан этемми (ругань). Пшкрт: с’ŏҕан кы̆роклат (каркает).
козгын
1. «ворон»; 2. «обжора». Может быть, из çăтхан (см. çăт); ср. çăтăх «жадничать», «быть прожорливым»; казах. кузгын, тат. козгын, карач. кузгун, хак. хусхун «ворон»; кумык. кузгун «жадный»; ср. перс. «коршун» (Ягелло 759).
ворон — corvus corax [курак-çăхан йăхĕнчи пысăк çăткăн xypa кайăк]
См. также:
çăхăрлă çăхăрлан çăхав çăхавла « çăхан » çăханла çăханлан ççç çĕççи çĕçĕ