(-ζ'э̆к), снимок, образчик рисунка; рисунок, картина; образ, икона; географ. карта. Тюрл. Ӳкерчĕк — образчик, рисунок узора. СТИК. Ӳкерчĕк (образец) илме каяс-ха (напр., для вышивания). Осв. чув. мон. Вуникĕ аслă прасникĕн ӳкерчĕкĕ (= икконĕ). Посл. 164,14. Эпир ун урлă унăн юнĕпе хăтăлма, çылăхăмăрсене каçарттарма пултаратпăр; вăл курăнми туррăн ӳкерчĕкĕ пур пултарнă япаласенчен те малтан çурални. IЬ. 214,3. Хăна ту çинче епле кăтартнă, пурне те çав ӳкерчĕк тăрăх ту. К.-Кушки., Альш., Бюрг. † Пĕркенчĕк тĕрри ӳкерчĕк (образцовый), ӳкерсе юлăр, тантăшсем. N. Çĕр ӳкерчĕкĕ, геогр. карта. || В перен. см. ― работа. N. Ӳкерчĕке (= ĕçӳ) нуммай иккен-ха сан, Иван. || Список. Расск. из жит. св., 5 кн. Çав çын çырса ӳкернĕ новый завет кĕнеки ӳкерчĕкне улпут: асăнмалăх пултăр, тесе, Лондон хулине панă. Сир. ХХХVIII. Мĕн пур халĕнчен вăл ӳкерчĕкне тĕрĕс ӳкересшĕн тăрăшать. || Пропись (тетрадка). Тюрл.
См. также:
Ӳкеркки ӳкернĕ ачасам ӳкерттер ӳкерӳ « ӳкерчĕк » ӳккĕ ӳккеле ӳкле ӳклентер ӳкнĕç