Поиск: ман - Словарь чувашского языка

Словарь чувашского языка

неизв. сл. Отсюда: Ман-ел.

дождевой червь. Чертаг., Шумерля. См. ăман. || Глиста. Мыслец.

забывать. Шурăм-ч. Чаплăрах шкулăсенче вĕренекенсем хăшĕ хура халăха манайраççĕ, вĕсемшĕн пĕртте тăрăшмаççĕ. ЧК. Ялтан кăшт тухса кайнăччĕ, пирĕн йинкен çави маннă юлнă. Юрк. Çук, манмарăм, илтĕм, илтĕм! || Отвыкнуть. Чураль-к. Манасси манман та.

склоняемая основа от эпĕ (= тюрк. мен, я). Çĕнтерчĕ 14. Праççи манпала пит усал. Сред. Юм. Манра çыннăн мĕн ĕç пôр. Какое дело другим до меня? Ib. Ман çыннăннинче мĕн ĕç пор? Какое мне дело до чужого? Юрк. Манран сире пысăк салам (поклон, привет). Ст. Чек. Ман çакăнтан (вот тут) ыратат. Эльбарус. Охмаххи калать: манран чăтса полаймаçт (я не могу терпеть), тет. Сред. Юм. Маншĕн полсан, ик тĕнче пĕр. Для меня всё равно. Ib. Ман хăраххăм — подобный мне („но при этом эту личность, про которою говорят, не ставят на ряду с собою, а гораздо ниже“) || Мой. СТИК. Эпĕ ăна унтан вара та куртăм. Пĕрре çапла пытăм та, калаçса ларатпăр; вăл кулкаласа кăна у(т)каласа çӳрет. Вăл ун чухне пĕлмен-ха мĕн пулнине. Унтан, сăмах хушшинчен: Хветĕр, санăн юратнă хĕрĕ тепĕр çынна карĕ вĕт! терĕм те, ман çын салхуланчĕ карĕ. („Словосочетание „ман çын“ употребляется для выражения жалости: „ман çын шурчĕ карĕ“, однако „ман çын печĕ çитрĕ“ — не скажут“). Регули 920. Ман утсам килчĕç. Манăн та (мансам та) килчĕç. Юрк. Ман шухăшăмпа кам килĕшет? Кто согласен с моим. Предложением? Якейк. Эс те çана тусан, ман сăмса йăт котне! (т. е. не сделать тебе во век)! Ст. Чек. Ман хăлха клухуй! („укор и самохвальство“).

См. также:

Мамукка Мамукка киремечĕ Мамун Мамыкассы « ман » Ман-ел Ман-улăх манă манăç манăçа тух