(аппаланζ’ы̆к, аппалан’џ̌ы̆к), nugator, человек, занимающийся пустяками. КС. Аппаланчăк! мĕскер тăван унпала? Бездельник! На что тебе это? СТИК. Ă, аппаланчăк! Мĕн аппаланан? Е аллăна касас е пырна тăрăнтарас! Пăрах! Ах ты, баловник! Ведь ты этак либо руку обрежешь, либо горло наткнешь! Брось! („говорят маленькому, выделывающему фокусы или занимающемуся пустяками“). Ib. Аппаланчăк ача та пулат! Ăçта çитмест-ши кун каçиччен, мĕн тумас-ши, — кирлĕ япала туни нимĕн çук! Бывают же такие баловникиI Где он только за день не побывает, чего только не проделает, а пользы — никакой! || Lentus, tardus. Также копотун. КС. Эй, аппаланчăк! Эх ты, копотун! || Lentitudo. Также копотливость. КС. Аппаланчăкупа пĕрле! Эх ты, колотун! (точнее: эх, чтобы тебя с твоею копотливостью!). Так говорят человеку, который возится над делом, но без успеха. Орау. Сан аппаланчăкупа вĕçне-хĕрне тухаймăн (или: ĕçне-хĕлне тупаймăн)! С твоею копотливостью тут конца-края не будет!
См. также:
аппалан аппаланкала аппалантар аппалану « аппаланчăк » аппаллă-йăмăклă аппальчук аппанас аппарат аппаратçă