Поиск: каю

Чувашско-русский словарь (1982)

1.
отава
каю ути — сено второго укоса
каю çул — косить отаву
Кая юласан, каю шатать. — посл. Оставишь на потом — зарастет отавой. (соотв. Не откладывай на завтра то, что можно сделать сегодня).

2.
всходы от осыпавшихся хлебных зерен

3.
то же, что каяш 2.

Словарь чувашского языка

(каjу), кайăв (каjы̆в), всходы от оставшихся семян. Отава, подрост. Якейк. Ыраш е сĕлĕ вырнă чох тырă тăкăнать, çав тырă капань çăмăрпа шăтат; вăл хăмăлшăнче (= хăмăл ăшĕнче) сĕп-симĕс калча пак ларат. Пазух. Уя тухрăм, ай, уй куртăм, ик сар лаша, ай, вăрçаççĕ, уйри каю, ай, çитменшĕн. N. Кая юлсан, каю шăтать. (Послов.). Орау. Кая юлсан, каю тухат. (Послов.) Сред. Юм. Хĕлле лашин чонĕ çиç каçрĕ, халь йôр кайнăранпа итемре каюра (на подросте) çӳрет те, ĕнтĕ тӳрленчĕ. Изамб. Т. После сенокоса к осени на лугах выростает новая свежая трава, это называется каю. N. Пирĕн кăçал çаранта каю кайнă-çке! Кĕтӳçе пăрусене çитерме çавăнта кайма хушас. Хурамал. Ут çулсан, кайран кĕркуннеччен ӳснĕ курăка каю теççĕ. Хорачка. Вуды̆ с’олза_сы̆н каjу т’оҕат. Ау 322°. Утма ятăм кайăва, кайрĕ чăваш хушшине. Сюгал-Яуш. Улăха лайăх каю çине çитрĕмĕр те, лашасене вĕренлерĕмĕр те, пĕр çĕре пуçтарăнса выртрăмăр. Бур. † Утма ятăм кайăва, кайрĕ улăх тăршшине (по всем лугам). А. Турх. Кайăв, 1) отава, 2) всходы от семян, осыпавшихся во время жатвы. || N. Каю, ухвостье?

Этимологический словарь чувашского языка (1964)

«отава». Возможно, оно образовалось из двух слов: кай + утакай «задний»; «поздний»; утă «трава»); следовательно, каю — «поздняя трава». Ср. мар. кай, кайшудо «отава» (шудо «трава»).

См. также:

кашшăн Кашша Кашшерми Кашшук « каю » каюçăн каюçĕм каюк каюлă каюлан