1.
войлок
кошма
войлочный
хăмăт кĕççи — подхомутник
кĕççе пушмак — войлочные туфли
кĕççе шлепке — войлочная шляпа
Кăмака çинче хуртлă кĕççе выртать. (Салат). — загадка На печи лежит червивый войлок. (Солод).
◊
кĕççе пит — бесстыдник, бесстыжий человек
питне кĕççе çĕленĕ — он позабыл совесть и стыд (букв. закрыл лицо кошмой)
II.
возглас, которым отгоняют телят
(к'э̆с'с'э), слово, которые употреб., когда гоняют телят. Ишек.
(кэ̆с'с'э), войлок. См. кĕçе. Шел. 22. Кĕру ларас вырăна хунĕ кĕççе сараччĕ. Ст. Чек. Хырăмĕ кĕççе пек перĕннĕ, тет. N. Сакă айĕнче хуртлă кĕççе выртать. (Салат шăтарни). Сред. Юм. Ôн пик намăссăр çын та пôлат-мĕн, кĕççе çĕленĕ пôль ôлă (= вăл) питне... Ст. Чек. Кĕççе çĕленĕ питне (бесстыжий человек). || Родинка во всю щёку. Орау. Пĕр кĕççе питлĕ ача, хăрах питне кĕççе çĕленĕ пек. || В чувашизмах. КС. Кĕççе çелемен питне (бессовестный).
«войлок», «кошма»; МК, туркм., тур. кече, азерб. кечә, чаг. киче, Замахш. кыс, кирг., ног. кийиз, к. калп., узб. с кииз, уйг., узб., казах. кигиз, алт. В кийис, хак. киис, башк. кейез, тат. киез, тув. кидис «войлок, «кошма»; см кăçатăд ~ й ~ г; ч ~ ç.
См. также:
кĕç-атă кĕç-вĕç кĕç-кĕç кĕççатă « кĕççе » кĕççе çаптар кĕççе атă кĕççе пит кĕççе-чăлха кĕççелĕх